گزارش لباس دونی؛
روش های پیش گیری از وابستگی بچه ها به بازی های ویدئویی چیست؟
لباس دونی: وابستگی به بازی های ویدئویی در بچه ها می تواند چالش برانگیز باشد اما روش هایی برای پیش گیری از وابستگی بچه ها به بازی های ویدئویی وجود دارد.
خبرگزاری مهر؛ گروه فرهنگ و ادب _ زینب رازدشت: وابستگی به بازی های ویدئویی در بچه ها می تواند چالش برانگیز باشد. با این وجود، با برنامه ریزی و ایجاد تعادل مناسب، میتوان از این وابستگی پیشگیری کرد.
اعتیاد کودکان به بازی های کامپیوتری فقط تقصیر خود کودکان نیست برای اینکه در خانه ماندن در حالیکه کسی در اطراف آنها نیست تا آنها را همراهی کند یا با آنها بازی کند، هیچ گزینه دیگری بجز بازی های کامپیوتری برای آنها باقی نمی گذارد. بنابراین است که کودکان به بازی های کامپیوتری معتاد می شوند.
تقریبا نیمی از والدین نگران این هستند که فرزندان شان زمان زیادی را صرف بازی های آنلاین می کنند. همینطور نگرانی هایی در مورد بازی های خشونت آمیز وجود دارد که بر خواب آنها تاثیر می گذارد و موجب می شود کودکان کمتر اجتماعی شوند. در راستا توسعه فناوری و قابل دسترس تر شدن آن برای کودکان، مهم می باشد که والدین و سرپرستان بتوانند علایم اعتیاد به بازی را پیش از این که از کنترل بیرون برود، تشخیص دهند.
تحقیقات نشان داده است بزرگ ترین نگرانی والدین در مورد افزایش بازی های آنلاین بر میزان زمانی است که کودکان برای بازی ها صرف می کنند. به صورتی که تقریبا نیمی از آنها (۴۵ درصد) نگران صرف وقت بیش از اندازه کودکان برای بازی هستند.
یافته ها نشان داده است که ۳۵ درصد والدین نگران تأثیر بازی های آنلاین بر خواب کودکان هستند. ۳۴ درصد نگران این هستند که کودکان به علت بازی های آنلاین دوستان خویش را نبینند و ۳۰ درصد نگران بازی های خشن کودکان هستند.
آسیب های اعتیاد به بازی های مجازی و کامپیوتر ای
کارشناسان اجتماعی بر این باور هستند که زیان ها و مضرات سونامی اعتیاد به بازیهای کامپیوتری کمتر از اعتیاد به مصرف مواد مخدر نیست و سیستم عصبی مغز را به مرور زمان مختل می کند. متاسفانه استفاده از بازی های کامپیوتری و مجازی علاوه بر تأثیرات جسمی دارای تأثیرات روحی و اجتماعی می باشد که بیشتر از هر چیز کودکان و به ویژه نوجوانان را تهدید می کند.
افزایش پرخاشگری
مهم ترین خاصیت بازی های کامپیوتری، حالت جنگی بیش تر آن هاست و اینکه فرد باید برای رسیدن به مرحله بعدی بازی، با نیروهای به اصطلاح دشمن بجنگند. استمرار چنین بازی هایی، نوجوان را پرخاش گر و ستیزه جو می سازد و تلاش می کند خواست هایش را با زور و تهاجم به دست آورد.
افت تحصیلی
شاید بتوان گفت هر چیزی که ذهن دانش آموزان را درگیر و از مسیر آموزش منحرف کند، یکی از عوامل افت تحصیلی است. با خصوصیت هایی که برای بازی های کامپیوتری نام بردیم بدون شک آنها از عوامل مؤثر در افت تحصیلی محسوب می شوند. چون که وقت زیادی از دانش آموز را اشغال می کنند و فکر و ذهن او را درگیر مسائل غیرآموزشی می کنند.
متزلزل شدن روابط خانواده
پیشرفت تکنولوژی سبب دور شدن اعضای خانواده از یکدیگر می شود. به صورتی که هر یک از افرادخانواده به خاطر مشغول بودن به تماشای تلویزیون یا درگیر بودن با کامپیوتر و اینترنت و بازی های کامپیوتری، کمتر وقت می کنند با یکدیگر بنشینند و صحبت کنند. این خود موجب سرد شدن روابط بین والدین و فرزندان شده است، بگونه ای که آنان کمتر حوصله یکدیگر را دارند و عاطفه و علاقه در خانواده خیلی کم می شود.
منزوی شدن کودکان و نوجوانان
وقتی کودکان به انجام بازی های کامپیوتری مشغول می شوند گذشت زمان را به هیچ وجه احساس نمی کنند و وقتی به خود می آیند که ساعتهای زیادی از وقتشان صرف این بازی ها شده است. مطالعات نشان می دهد کودکانی که دائماً از بازی ویدئویی استفاده می نمایند درونگرا می شوند و در جامعه، منزوی و در برقراری ارتباط اجتماعی با دیگران ناتوان می گردند.
مشکلات بینایی
چون کودکان در هنگام بازی مدام به صفحه کامپیوتر خود خیره می شوند چشمانشان از نظر بینایی گرفتار عوارض می شود. به عقیده پزشکان، کودکانی که به مدت طولانی از کامپیوتر استفاده می نمایند در معرض خطر نزدیک بینی قرار می گیرند.
مشکلات اسکلتی
مشکلات نواحی مچ، گردن و پشت، کودکانی را که به مدت طولانی از کامپیوتر استفاده می نمایند، تهدید می کند؛ برای اینکه فرد در یک وضعیت ثابت ساعت ها می نشیند و در نتیجه ستون فقرات و استخوان بندی او گرفتار مشکل می شود. همینطور احساس سوزش و سفت شدن گردن، کتف ها و مچ دست از دیگر عوارض کار نسبتاً ثابت و طولانی مدت با کامپیوتر است.
به نظر می رسد والدین باید روی بازی های ویدئویی به همان نسبت باید نظارت کنند که ضروری است روی تلویزیون و رسانه های دیگر نظارت داشته باشند. درست است که بازی هایی ویدئویی می توانند نوعی تجربه ی یادگیری باشند اما والدین نباید چیزهای سرگرم کننده متنوعی در اختیار فرزندشان قرار دهند تا هیچ گاه به یک چیز ثابت وابسته نشودوالدین حتما باید فرزندان را به مطالعه، ورزش کردن، برقراری رابطه با بچه های دیگر و تماشای برنامه های خوب تلویزیونی ترغیب کنند. همه چیز باید در حد تعادل وجود داشته باشد.
به سفارش آکادمی پزشکی اطفال، بچه ها باید حداکثر یک یا دو ساعت در روز را در مقابل صفحه های نمایشی الکترونیک (در حال تماشای تلویزیون، دی وی دی و ویدئو یا انجام بازی های ویدئویی دستی، کنسولی و کامپیوتری یا درحال استفاده های غیرآکادمیک از کامپیوتر) بگذرانند؛ این یعنی ۷ تا ۱۴ ساعت در کل هفته.
در ادامه بعضی از روش های موثر برای جلوگیری از وابستگی به بازی های ویدئویی عرضه می شود:
ایجاد محدودیت های مشخص
تعیین زمان مشخص برای بازی مورد توجه قرار گیرد. یعنی والدین باید زمان مشخصی را برای بازی تعیین کنند و به آن پایبند باشند. همینطور والدین باید مدیریت مکان بازی را داشته باشند. انجام بازی های ویدئویی دستی، کنسولی و کامپیوتری در مکانهای خصوصی مانند اتاق خواب را ممنوع کنند.
والدین باید اهتمام کنند برنامه های گروهی خانواده را در اولویت قرار دهند تا روزهای تعطیل را بدون بازی برای کودکان شان رقم بخورد. یعنی در ایام تعطیل، فعالیتهای خانوادگی و تفریحاتی را جایگزین بازی کنند. همینطور والدین باید بر تأثیرات بازی های ویدئویی روی فرزندان شان نظارت داشته باشند.
والدین باید حواس شان به رفتارهای فرزندان شان باشند. اگر به نظر می آید در زمانیکه مشغول بازی های خشونت آمیز است، نسبت به خواهر برادرها یا دوستانش پرخاشگرتر شده است، نگذارند آن بازی ها را انجام دهد. اما بطورمثال اگر بعد از انجام یک بازی تاریخی، به تاریخ علاقه مند شود، آن بازی برای او مفید بوده است.
در زمان اضطراری زمانی بازی فرزندان را محدود کنید
والدین بمحض آنکه متوجه شدند فرزندشان زمان بیشتری را نسبت به انجام تکالیفش صرف بازی کردن می کند و نمره های کمی می گیرد، زمان بازی کردنش را محدود کنند.
والدین اگر متوجه شدند که فرزندشان به جای ورزش کردن و انجام فعالیتهای پرتحرک، تمایل به روش زندگی غیرمتحرک دارد، زمان بازی کردنش را محدود کنند و حتی می توانند به آنها اجازه دهند بازی های ویدئویی ای را انجام دهند که مستلزم فعالیت فیزیکی اند. تعداد زیادی از بازی ها می توانند درست به اندازه ی بازی کردن بیرون از خانه برای بازیکن های کوچک تر مفید و پرتحرک باشند. البته نباید این بازی ها به صورت کلی جایگزین بازی ها و ورزش های بیرون از خانه شوند. فعالیتهای خانوادگی مانند بازی های رومیزی، پازل و گردش را برنامه ریزی شود.
والدین باید فرزندتان را تشویق کنند تا در فعالیتهای فوق برنامه مدرسه شرکت نمایند. همین مساله سبب تقویت هوش اجتماعی فرزند می شود.
همچنین اگر کودک کاملا به بازی های کامپیوتری اعتیاد دارد، کاهش آهسته زمان او امکان دارد کافی نباشد. درمان این مشکل زمان و تلاش زیادی را می طلبد. اگر والدین به تنهایی موفق به ترک این نوع از اعتیاد در کودک خود نشدند، می توانند از بهترین روانشناس کودک کمک بگیرند. اعتیاد کودکان به بازی های کامپیوتری می تواند بر اعضای خانواده تاثیر بگذارد، ازاین رو باید به یاد داشته باشیم که تنها نیستیم.
در این راستا سفارش می شود از هر گونه حمایتی که فقط نگاهی رفتاری دارد، خودداری کشود. هسته اصلی اعتیاد به بازی، مسائل در ارتباط با خلق و خو، اضطراب و عزت نفس است. این احساسات باید توسط والدین و سپس کودک حفظ، درک و پردازش شوند.
منبع: lebasdooni.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب