تولیدکنندگان پوشاک جای پشتیبانی از مغازه داران وارد عرضه مستقیم می شوند
لباس دونی: یک تولید کننده پوشاک می گوید یکی از لطمه های این حوزه این است که در بازه های حساس، تولیدکنندگان بجای پشتیبانی از مغازه داران، بطور مستقیم وارد عرضه فروش می شوند و نمایشگاه برگزار می کنند.
اسدالله سلیمانی تولیدکننده پوشاک در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: باتوجه به افزایش تورم و قیمت بالای پوشاک، خیلی از مردم به سوی خرید کالاهای بدون مجوز و قاچاق روی آورده اند. بخش عمده ای از مواد اولیه پوشاک، حدودا ۸۰ درصد آن، از خارج وارد می شود. در عرصه حجاب وقتی این مواد اولیه با قیمت ارز بسیار بالا، همچون دلار ۶۰ یا ۷۰ هزار تومانی، وارد می شود، رقابت با پوشاکی که بصورت قاچاق از کشورهایی مثل بنگلادش، پاکستان یا ترکیه وارد می شود، دشوار است.
وی اضافه کرد: این کالاهای قاچاق به طور معمول استوک یا باقیمانده تولید کارخانه های خارجی هستند که از مد افتاده اند. اما بازهم ارزان تر از تولیدات داخلی ما به بازار عرضه می شوند. یعنی حتی در روز روشن این کالاها توزیع می شوند درحالی که نظارت روی این قاچاق کار دشواری نیست. داخل کشور حتی با وجود برخی مزیت ها همچون انرژی ارزان تر و نیروی کار بومی، نمی توانیم بر مشکل قیمت مواد اولیه غلبه نماییم. این مواد اولیه وموانع بی شمار حتی اگر در داخل هم تولید شوند، باز هم تحت تأثیر تورم و نوسانات ارزی قرار دارند.
این تولیدکننده پوشاک در ادامه اظهار داشت: حقوق و درآمد کارگران و کارمندان نیز تناسبی با هزینه های سرسام آور زندگی ندارد. به همین دلیل، خیلی از مردم مجبورهستند برای شب عید یا سایر نیازهای خود، به سراغ کالاهای بی کیفیت و ارزان تر بروند که بیشتر با فرهنگ ما نیز همخوانی ندارند. مشکل اصلی اینجاست که درآمد مردم پاسخگوی هزینه های جاری زندگی نیست. وقتی درآمد ۸ واحد است ولی هزینه ها ۹ واحد یا بیشتر شده، طبیعی است که شاهد مشکلات اقتصادی گسترده باشیم. تا آن زمان که تورم مهار نشود و حقوق و دستمزدها متناسب با واقعیت های اقتصادی افزایش نیابد، نمی توان انتظار داشت که مردم بتوانند پوشاک باکیفیتی تهیه کنند.
سلیمانی اظهار داشت: تولیدکنندگان داخلی که بخش عمده ای از آنها تولیدکنندگان کوچک و متوسط هستند، (۹۳ درصد از آنها) دقیقاً مانند خود مردم با مشکلات زیادی دست وپنجه نرم می کنند. بیشتر این افراد کارخانه داران بزرگ و ثروتمند نیستند؛ آنها نیز قسمتی از همین جامعه هستند که به سختی گذران زندگی می کنند. بنابراین، دولت باید تدابیر اساسی برای پشتیبانی از بخش تولید بیندیشد. اگر بتوانیم تولید رقابت پذیری داشته باشیم، بطورمثال در عرصه پوشش های عفیفانه که بارها درباره ی آن صحبت کرده ایم، شاید بتوان وضعیت را بهبود داد. اما بدون سیاستگذاری مناسب و توجه به مشکلات تولید و معیشت، حل این مسایل دشوار خواهد بود و حالا پیش از این موج تورم، که البته باید گفت تورم همیشه در کشور ما وجود داشته و من خاطره ای از خلاصی از آن ندارم، از سال ۹۱ در عرصه پوشش های عفیفانه کارهایی داشته ایم.
وی اضافه کرد: اگر مقرر است در عرصه بانوان پوشش مناسبی ترویج شود که نیمی از مصرف پوشاک کشور را شامل می شود باید بطور جدی این بخش را تقویت نماییم. چونکه پوشش هایی که از غرب یا از جریان های معاند وارد کشور می شوند، به مرور ذائقه ها را تغییر می دهند و جریان سازی می کنند. بنابراین، تقویت تولیدات داخلی در حوزه پوشش های عفیفانه ضرورت دارد. خوشبختانه طرحی برای این مساله در قالب کالای فرهنگی به تصویب مجلس رسید، که یکی از قدمهای مثبت در این راستاست. قانون عفاف و حجاب، بااینکه بسیار ایجابی و اثرگذار است، خصوصاً در بحث تامین معیشت بانوان و فراهم کردن پوشش هایی نظیر مانتو، روسری یا چادر با قیمت مناسب، متاسفانه بازهم در مرحله ابلاغ یا پیچ وخم های اداری باقیمانده است.
این تولیدکننده پوشاک اضافه کرد: باید تلاش بیشتری برای اجرای بخش های ایجابی این قانون صورت گیرد، چونکه این قانون تنها سلبی نیست. از ۷۴ ماده آن، بخش قابل توجهی یعنی ۴۸ ماده آن ایجابی است و حداقل انتظار می رود این بخش ها عملیاتی شوند. اگر بخواهیم مسئله را صنفی تر بررسی نماییم، حداقل انتظار این است که محصولات حجاب به عنوان کالای فرهنگی اجرائی شوند، چونکه اجرای قوانین می تواند خیلی از گره های موجود را باز کند. اقدامات مقطعی و کوتاه مدت، مثل اعطای وام به تولیدکنندگان یا ارائه بن خرید به بازنشستگان و کارکنان، راهکار دائمی نیستند. مسئله باید بصورت ریشه ای حل شود. اجرای کامل این قانون، که در عرصه بانوان پیگیری کرده ایم، می تواند خیلی از مشکلات مرتبط را برطرف سازد. سال ها برگزارکننده بخش عفاف و حجاب نمایشگاه قرآن بودم. نمایشگاهی که بتواند دسترسی به کالاهای مورد نیاز مردم را تسهیل کند، آن هم با قیمتی مناسب و کیفیت خوب، بطور قطع می تواند تأثیر مثبتی داشته باشد. اما نباید فراموش کرد که نمایشگاه ها باید هدفمند باشند و نیازبخشی که دسترسی کافی ندارد را برطرف کنند.
سلیمانی اظهار داشت: در عرصه پوشش های عفیفانه با کمبود دسترسی به فروشگاه های مرتبط مواجه هستیم، به شکلی که مردم برای تهیه پوشاک مناسب مجبوراند کیلومترها مسافت طی کنند. اما در سایر بخش های پوشاک، معضلاتی وجود دارد که قابل تأمل است. یکی از این مشکلات، تأثیر منفی نمایشگاه ها بر کسب وکار مغازه داران و تولیدکنندگان است. بطور خلاصه، حلقه تولید در کشور بدین صورت است که تولیدکننده کالا را به عمده فروش و عمده فروش به مغازه دار منتقل می کند، و مغازه دار دو فصل پرفروش در سال دارد که می توان به ماه شهریور و دیگری شب عید اشاره نمود. متاسفانه، در این بازه های حساس، تولیدکنندگان بجای پشتیبانی از مغازه داران، خودشان مستقیم وارد عرضه فروش می شوند و نمایشگاه برگزار می کنند. این مساله نه فقط به مغازه داران – که مالیات و بیمه می پردازند و به فروش شب عید امید بسته اند – لطمه می زند، بلکه شغل آنها را نیز مورد تهدید قرار می دهد. از طرف دیگر، وجود دست فروشانی که جلوی مغازه ها بساط کرده اند و اجناس را با قیمت های پایین تر از بازار عرضه می کنند، شرایط را دشوارتر کرده است.
وی اضافه کرد: اگر بخواهیم ساختار اقتصادی و نظام صنفی کشور را برمبنای اصول و قوانین تعریف شده پیش ببریم، باید نسبت به این نمایشگاه های بهاره بازبینی نماییم. این نوع نمایشگاه ها نه فقط کمکی به بازار نمی کنند، بلکه نظم و امنیت شغلی بازار را مختل می کنند. بطور مثال، نمایشگاه های بهاره که از سال ۱۳۷۲ شروع شدند، در ابتدا با هدف آگاهی مردم از نرخها راه اندازی شدند، اما قرار نبود این روند ادامه پیدا کند. با این وجود، وجود رانتی گسترده در این نمایشگاه ها – شامل فروش غرفه ها به افراد بدون مجوز، کسب درآمد غیرشفاف و بهره برداری اقتصادی توسط برخی نهادها موجب شد که این نمایشگاه ها سال به سال گسترش پیدا کنند. این رویه در عمل به صورتی مبارزه با تولیدکننده بومی تبدیل گشته است. شاهد فروش کالاهای خارجی همچون چینی بوده ایم.
این تولیدکننده در آخر اظهار داشت: مشکلاتی مانند تورم، عدم ارائه تسهیلات مناسب به تولیدکننده ها، و ایجاد موانع گوناگون همچون برگزاری همین نمایشگاه ها در شلوغ ترین زمان فروش مغازه داران صنعت پوشاک کشور را تحت فشار قرار داده است. در کنار این ها، برگزاری رویدادهای متداول دیگر در نقاط مختلف شهر نیز وضعیت را بغرنج تر می کند. چنین روندی نه فقط چرخه طبیعی بازار را مختل کرده بلکه فرصت های پایدار شغلی در صنعت پوشاک کشور را نیز تضعیف می کند.
منبع: لباس دونی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب