برمبنای منشور هنر گرفتار ممیزی نمی شوید؟
لباس دونی: باتوجه به واکنش های گوناگون به اظهارات اخیر معاون هنری درباره ی پشتیبانی از هنرمندانی که فقط مطابق با منشور هنر امام خمینی(ره) فعالیت می نمایند، این سوال پیش می آید که منظور از منشور هنر جمهوری اسلامی چیست و آیا تولید اثر هنری برمبنای این منشور با هیچ محدودیتی در عرضه روبرو نمی شود؟
به گزارش لباس دونی به نقل از ایسنا، چند روز قبل صحبت هایی از محمود سالاری -معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی - منتشر گردید که در فضای مجازی بازتاب زیادی داشت. او این تصور را که به نمایندگی از هنرمندان شناخته شود رد کرد و گفت نماینده هنرمندان نیست بلکه نماینده دولت جمهوری اسلامی است و باید منویات آنرا اجرا نماید. این صراحت کلام که از برخی دیگر از مدیران وزارت ارشاد در حیطه کاری شان شنیده شده از طرف برخی با استقبال روبرو می شود چونکه تکلیف مخاطبان خاص را روشن می کند و برخی هم نسبت به آن انتقاد دارند اما در هر صورت این گفته ها به صورتی اعلام شفاف رویکرد کاری معاونت هنری تلقی می شود.
سالاری در قسمتی از اظهارات خود در گفت و گو با ایرنا گفته است: حمایت ها فقط شامل جریانی از هنر است که بتواند منشور هنر جمهوری اسلامی ایران را که امام خمینی (ره) بیان کردند، تقویت کند. هر کس در این جریان و تقویت آن هست، حتما حمایت می شود.
اما منشوری که سالاری به آن اشاره کرده چیست ؟
براساس اطلاعات پرتال امام خمینی، رهبر انقلاب در سی ام شهریور ماه سال 1367 و بعد از پذیرش قطعنامه 598 در پیامی خطاب به هنرمندان و خانواده شهدا به تجلیل از هنر و هنرمندان متعهد پرداختند. در قسمتی از این پیام که به منشور هنر و هنرمندان مشهور شده آمده است:
«تنها هنری مورد قبول قرآن است که صیقل دهنده اسلام ناب محمدی- صلی اللَّه مقابل و آله و سلم- اسلام ائمه هدی- علیهم السلام- اسلام فقرای دردمند، اسلام پابرهنگان، اسلام تازیانه خوردگانِ تاریخِ تلخ و شرم آور محرومیت ها باشد. هنری زیبا و پاک است که کوبنده سرمایه داری مدرن و کمونیسم خون آشام و نابودکننده اسلام رفاه و تجمل، اسلام التقاط، اسلام سازش و فرومایگی، اسلام مرفهین بی درد، و در یک کلمه «اسلام امریکایی» باشد.
هنر در مدرسه عشق نشان دهنده نقاط کور و مبهم معضلات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، نظامی است. هنر در عرفان اسلامی ترسیمِ روشن عدالت و شرافت و انصاف، و تجسم تلخکامی گرسنگانِ مغضوبِ قدرت و پول است.
هنر در جایگاه واقعی خود تصویر زالوصفتانی است که از مکیدن خون فرهنگ اصیل اسلامی، فرهنگ عدالت و صفا، لذت می برند. تنها به هنری باید پرداخت که راه ستیز با جهانخواران شرق و غرب، و در رأس آنان امریکا و شوروی را بیاموزد.
هنرمندان ما تنها زمانی می توانند بی دغدغه کوله بار مسئولیت و امانتشان را زمین بگذارند که مطمئن باشند مردمشان بدون اتکا به غیر، تنها و تنها در چهارچوب مکتبشان، به حیات جاویدان رسیده اند. هنرمندان ما در جبهه های دفاع مقدسمان اینگونه بودند، تا به ملأ اعلا شتافتند. و برای خدا و عزت و سعادت مردمشان جنگیدند؛ و در راه پیروزی اسلام عزیز تمام مدعیان هنر بی درد را رسوا نمودند.» (صحیفه امام، ج21، ص: 145 و 146)
در این پیام نکاتی ذکر شده که مصداق آنرا در بعضی تولیدات هنری می توان پیدا کرد و بسیاری آثار هنری و فرهنگی با تاکید بر پرداخت به معضلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی - همانگونه که در پیام بنیانگذار انقلاب آمده - تولید شده اند. اما سوال اینجاست که قوه تشخیص و تمیز موارد مطرح در این منشور برعهده چه کسانی با چه سلیقه ای است؟ چون برخی هنرمندان معتقدند آنچه برای عرضه به مخاطب تولید می کنند بر طبق نگاهی نقادانه در امتداد عدالت جویی است اما ناظران تعبیری دیگر دارند و آنچه در امتداد بطورمثال «نقد اجتماعی» خلق می کنند با عناوینی همچون سیاه نمایی روبرو می شود.
این مسئله ای است که در گفت وگوی ایسنا با مدیرکل هنرهای نمایشی نیز مورد بحث قرار گرفت. کاظم نظری گفته بود که «هر نمایشنامه ای که از نظر مسائل انقلاب، نظام، مملکت، مسائل اجتماعی و... در امتداد قوانین جمهوری اسلامی باشد، می تواند اجرا شود.»
اما مصداق برداشت سلیقه ای از آنچه در منشور هنر آمده در همین است که نظری در پاسخ به این که در شورای نظارت نگاه سلیقه ای وجود دارد و ممکنست نمایشی از نظر کارگردان، نقد سازنده داشته باشد و از نظر شورای نظارت، سیاه نمایی قلمداد شود، با تاکید براینکه این نوع نگاه قضاوتی است که از طرف هنرمندان اتفاق می افتد، بیان کرده بود: «بعضی نمایشنامه ها ربطی به نیازهای فرهنگی جامعه ما ندارد. هر تولید کننده ای محصول خودرا برای خریدار عرضه می کند. حال اگر محصولی خریدار نداشته باشد، اداره کل هنرهای نمایشی به عنوان نهادی که از تئاتر حمایت می کند و امکاناتی همچون مکان اجرا، نیروی انسانی و... را تامین می کند، آیا نمی تواند بگوید این کار جوابگوی نیازهای امروز جامعه نیست؟ هنرمند چون در پی اجرای متن مورد علاقه خود است، دیگر توجه چندانی به نیازهای جامعه ندارد.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب