نگاه مهمان؛
تولید موکب دار، ایده یک بازی با کیفیت را محقق کرده است
به گزارش لباس دونی، تولید موکب دار، ایده ی یک بازی با محتوا و کیفیت خوب را عملیاتی و محقق کرده است اما تداوم چنین موردی نیازمند یک عزم جدی در برنامه ریزی ها و نگاههای فرهنگی است.
خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: «بازی های کامپیوتر ای» یا به شکل درست تر آن «بازی های ویدئویی» آنقدر جذاب و سرگرم کننده هستند که هیچ کس از دستشان در امان نیست! کودکان هم که به خاطر سن کمترشان و نقش پررنگ تری که بازی در زندگیشان دارد، به این دلخوشی دنیای مدرن بیشتر علاقه نشان می دهند.
برخلاف برداشت بسیاری از پدر و مادرها، بازی های ویدئویی اصلاً پدیده کوچک و پیش پاافتاده ای نیستند و اتفاقاً آنچنان ظرافت و زیبایی در دنیای آنها هست که بسیاری با عبارت «هنر هشتم» از آنها یاد می کنند.
زهره احمدی پژوهشگر اندیشکده امید در همین زمینه یادداشتی را با عنوان «لذت موکب داری؛ در بازی موکب دار» نوشته که برای انتشار در اختیار مهر قرار گرفته است.
مشروح متن این یادداشت را در ادامه می خوانیم؛
بازی ها ظرفیت ویژه ای برای یادگیری و همینطور انتقال مفاهیم فرهنگی دارند؛ هرچند عموماً این ظرفیت نادیده گرفته می شود. دو جنبه ی مهم در بازی بعنوان یک محصول فرهنگی وجود دارد که جایگاه منحصر به فردی را برای آن در سبد مصرف فرهنگی بوجود می آورد. اول این که بازی ها می توانند برای هر سن و جنسیتی طراحی و تولید شوند؛ ازاین رو دامنه ی مخاطب آنها بسیار گسترده است. دوم این که بازی، فعالیتی دارای سرگرمی و لذت است که افراد در اوقات فراغت خود به آن روی می آورند و به همین جهت جذابیت ویژه ای برای عموم مردم دارد. خیلی از اوقات افراد بازی ها را بعنوان یک فعالیت سرگرم کننده برای رهایی از تنش ها انجام می دهند. به همین جهت معمولا بازی یک فعالیت منطبق با سلیقه های متعدد است و این موضوع بازی ها را در موقعیت بسیار ویژه ای قرار می دهد.
بازی بستر مهمی برای بازگویی روایتها و داستان هاست. گاهی یک بازی می تواند اثرگذاری بیشتری از یک کتاب یا فیلم داشته باشد. ازاین رو بازی ابزاری مفید برای انتقال خیلی از مفاهیم تاریخی، علمی، فرهنگی و دینی است. در سالهای اخیر انتقال مفاهیم بخصوص در حوزه ی فرهنگ که شامل روایت های متعدد اساطیری و داستان های ایرانی- اسلامی است، توانسته به میزان قابل قبولی از راه کتاب و ادبیات داستانی محقق شود. این در شرایطی است که پتانسیل ایجاد چنین کارکردی از راه بازی ها بیشتر است و در عین حال نتایج آن اثرگذارتر خواهد بود.
اگرچه به صورت کلی حوزه ی بازی مورد غفلت واقع شده اما این بی توجهی در بعضی از دسته بندی ها مانند بازی های رومیزی به نسبت بازی های کامپیوتری و آنلاین بیشتر است. بخش عمده ای از بازار بازی های رومیزی را نسخه های خارجی و کپی شده تشکیل می دهد. در این بازار بی رونق، مؤسسه ی فرهنگی رطب (رشد از راه بازی) اخیراً از یک بازی کاملا ایرانی با عنوان «موکب دار» رونمایی نمود. داستان بازی در فضای پیاده روی اربعین رقم می خورد. موکب دار، یکی از معدود بازی هایی است که توانسته یک روایت آئینی را در کنار تصویرگری جذاب برای مخاطبان خود به نمایش بگذارد.
در این بازی هر یک از بازیکنان، موکبی در راه پیاده روی اربعین دارند و باید از راه خدمت به زائرین، قدم قدم خویش را به حریم قدسی امام حسین (ع) نزدیک کنند. بازی به لحاظ جذابیت های بصری و همینطور کیفیت اجزا و ادوات، درحد مطلوب و قابل قبولی قرار دارد. تصویرگری این بازی را میکائیل براتی بر عهده داشته است. عنصر «روایت» در این بازی نقش ویژه ای دارد که می تواند بازیکنان را با خود همراه کند و آنها را به دنیای مصور خود بکشاند تا جایی که آنها را کاملا با نقش خود پیوند می دهد.
اگرچه عنصر «رقابت» در این بازی وجود دارد ولی آن چه که بیشتر به چشم می خورد همکاری مشترک بازیکنان با یکدیگر است. طبق گفته ی طراحان این بازی، مهم ترین عامل تربیتی موکب دار، «کمک به دیگران و خیررسانی» است. مکانیک بازی و نحوه ی امتیازدهی بگونه ای طراحی شده است که حرکت به سمت جلو و رسیدن به نقطه ی نهایی، در گرو رفع نیازهای زائرین، تمیز کردن سایر موکب ها و همینطور خریدکردن و نذری دادن به موکب داران دیگر است. ادبیات این بازی کاملا تأسیسی و بومی است. استفاده از عبارت هایی همچون «ذکر خیر» برای امتیازدهی یا «رزق» به جای سکه یا توکن های اعتباری، یکی از خلاقیت ها و ظرافت های موجود در بازی است. مهارت هایی همچون کنترل هیجان، ارتباطات اجتماعی، مدیریت منابع، بلوغ عاطفی و ریسک پذیری از راه بازی موکب دار می تواند تقویت شود. در کنار این موارد تجربه ی دلنشین یک بازی با تعاملات اصولی و مناسب از نقاط قوت آن است.
اگر چه نمی توان ادعا کرد موکب دار، یک بازی بی نقص است اما میتوان گفت این بازی چه به لحاظ مبحث و چه به لحاظ قوانین و مکانیسم ها؛ توانسته حد بالایی از استانداردهای یک بازی مطلوب را در خود جای دهد و البته این را هم باید در نظر گرفت که بعنوان نخستین محصول یک تیم، نقاط ضعف آن در مقابل امتیازاتش قابل چشم پوشی است.
تولید موکب دار، ایده ی یک بازی با محتوا و کیفیت خوب را عملیاتی و محقق کرده است اما تداوم چنین موردی نیازمند یک عزم جدی در برنامه ریزی ها و نگاههای فرهنگی است. حمایت برای تولید و نشر چنین محصولاتی می تواند یکی از انگیزه های لازم برای جهت دهی طراحان بازی به تولید بازی با چنین موضوع هایی باشد. بازی هایی که محتوا و داستان پرمغزی دارند؛ می توانند مخاطب را با خود همراه کنند و عناصر فرهنگی را در ذهن او تثبیت کنند. بازی موکب دار بعنوان یک نمونه ی موفق از یک بازی کاملا ایرانی می تواند نقطه ی عطفی برای سیاستگذاران فرهنگی در جهت توجه بیشتر به مبحث بازی و هم باب ورودی برای تولیدکنندگان برای پرداختن به چنین روایت هایی باشد.
منبع: lebasdooni.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب