سبزه عید بكارید حتی در ایام كرونایی
به گزارش لباس دونی ۲۰ روز مانده به نوروز زمان مناسبی برای سبز كردن سبزه عید است. كاشت سبزه عید به امید بركت و شادابی در سال جدید، همچون سنت های قدیمی و زنده در بین ایرانی ها است كه با آن به استقبال بهار می رویم. این روزها كه سفارش می شود برای مقابله با ویروس كرونا در خانه بمانیم؛ می توانیم، با مشتی غله و حبوبات، امید بهار را به خانه بیاویم.
به گزارش لباس دونی به نقل از ایسنا، سبز كردن سبزه یكی از سنت های جدایی ناپذیر عید نوروز است كه از قدیم در میان خانواده های ایرانی رایج بوده و هست. هر سال در گیر و دار خانه تكانی، ۱۰ ـ ۲۰ روز مانده به سال نو ایرانی ها دانه های گندم، عدس و ماش را داخل بشقاب و دیس های بزرگ می ریزند. دانه ها را با دستمال نمدار مرطوب نگه می دارند تا جوانه بزند بعد آنرا جلوی نور غیرمستقیم، لب پنجره می گذارند تا آرام آرام تا روز عید قد بكشد. روبان قرمز و طلایی را دور آن پاپیون می كنند و به امید بركت در ایام سال جدید، آنرا سر سفره هفت سین می گذارند.
در دوران باستان هم رایج بود كه گندم، جو، برنج، لوبیا، عدس، ارزن، نخود، كنجد، باقلا، ذرت و ماش را در ظرف های خشتی می رویاندند. ایرانی ها قدیم معتقد بودند كه كاشت این دانه ها، نویدبخش بركت و باروری به منظور زندگی آنها در سال جدید است؛ ضمن اینكه سبزه بعنوان یكی از مهمترین سین های هفت سین ایرانی است كه پیام شادابی و سرسبزی به خانه ها می آورد.
خانواده های ایرانی در گذشته با تاكید بر آیین های دین زرتشتی، سه ظرف از گندم، جو و ارزن به نماد اندیشه، گفتار و كردار نیك سبز می كردند. در میان خانواده های ایرانی هم كه زنان معمولا با نهایت حساسیت و سلیقه كاشت سبزه عید را انجام می دهند، در چند ظرف دانه های مختلفی را از گندم و جو گرفته تا دانه های پرتقال و نارنج سبز می كنند تا اگر رشد یكی از دانه ها كامل نبود یا با شرایط آب و هوایی منطقه سازگاری نداشت، خیالشان از داشتن سبزه عید راحت باشد.
در مقاله ای با عنوان «مراسم نوروز» منتشرشده توسط بنیاد ایران شناسی، اینگونه عنوان شده كه «در ایران كهن، ۲۵ روز قبل از نوروز، در میدان شهر، ۱۲ ستون از خشت خام برپا می شد. بر ستونی گندم، بر ستونی جو و به ترتیب، برنج، باقلا، كاجیله، ارزن، ذرت، لوبیا، نخود، كنجد، عدس و ماش می كاشتند و در ششمین روز فروردین، با سرود و ترنم و شادی، این سبزه ها را می كندند و برای فرخندگی به هر سو می پراكندند.»
در این مقاله از قول ابوریحان بیرونی در كتاب آثارالباقیه اشاره شده است كه «رسم كاشت دانه های غلات و حبوبات در میان ایرانی ها پایدار مانده كه روز نوروز در كنار خانه هفت صنف از غلات در هفت استوانه بكارند و از روییدن این غلات، خوبی و بدی زراعت و حاصل سالیانه را حدس می زنند.» بر این مبنا، ایرانی ها قدیم تصمیم می گرفتند كه برای سال جدید چه دانه ای را كشت كنند.
معمولاً سبزه های عید را تا سیزدهمین روز از سال نو در خانه نگهداری می نماییم. در روز سیزده بدر وقتی به دل طبیعت می زنیم آنرا در آب روان رها می نماییم كه بنا به باور برخی از كارشناسان و فعالان محیط زیستی، انداختن سبزه سبز شده در نهر یا رودخانه ها كار خوبی است. چون گندم ها در كنار این آب ها سبز می شود و می تواند غذای پرندگان و آبزیان شود؛ هر چند كه عده ای دیگر رها كردن سبزه های عید در طبیعت را عاملی برای تولید آلودگی میكروبی و بصری می دانند.
به هر حال سبز كردن دانه ها در ایام نزدیك به سال نو، سنت دیرپایی است كه بوی عید را به خانه ها می آورد. شاید این روزها به علت شیوع ویروس كرونا و جان باختن برخی از هموطنان در برخی از شهرها و حساسیت ها برای مقابله با مبتلا شدن به آن، خیلی دل و دماغ سبز كردن سبزه را نداشته باشیم اما از كجا معلوم شاید این سبزه ها امیدی را در دل ما جوانه بزند برای رسیدن به روزهای گرم، سبز و پرآرامش. برای رسیدن به روزهای پر از صحت و سلامتی.
اگر دوست داشتید از سبزه های عید كه در خانه سبز كرده اید؛ عكس بگیرید و به نشانی artservice@isna.ir برای ایسنا بفرستید. این عكس ها با نام خودتان و شهر محل سكونتتان منتشر خواهد شد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب