ماجرای کانتینرهای طلا در خرمشهر چه بود؟
لباس دونی: نامبرده چنین اظهار نظر کرد که دو کانتینر طلا در گمرک خرمشهر است و هنوز تخلیه نشده اند و می بایست آنها را به تهران و بانک مرکزی بفرستند ولی منتقل نشده اند، این کانتینرها در قسمت غربی گمرک خرمشهر قرار دارند و رنگشان نیز زرد کم رنگ است. او با اطمینان کامل می اظهار داشت که آنها پر از طلا هستند.
به گزارش لباس دونی به نقل از ایسنا، جعفر ایازی از فرماندهان پیشکسوت ارتشی دوران هشت سال دفاع مقدس در کتاب «نوهد تا خرمشهر» با اشاره به حوادث خرمشهر روایت می کند: چون پرسنل گردان دژ خیلی کم و فاقد سلاح و مهمات بود تکاوران دریایی و نیروی سپاه پاسداران و تعداد زیادی از نیروهای مردمی که به وسیله سپاه مسلّح شده بودند، همه دست به دست هم دادند و حماسه مقاومت بزرگ خرمشهر را رقم می زنند و به نیروهای متجاوز عراقی نشان می دهند که نیروهای ایرانی مستقر در خرمشهر تا جان در بدن دارند مقاومت دارند و تن به خفت و خواری نمی دهند.
روز دوم مهرماه ۱۳۵۹ عده زیادی از سربازان و درجه داران زخمی شدند. منطقه عملیاتی به حدی وسیع و بزرگ بود که فرماندهی و نظارت بر نیروهای رزمنده کاهش پیدا کرده بود. در این گیرودار بودیم که یکی از کارکنان گمرک خرمشهر نزد استوار کابلی آمد. گویا استوار کابلی را از قبل می شناخت و استوار کابلی نیز او را نزد من آورد و وی را به اسم «سیدحسین شادی فر» به من معرفی نمود. نامبرده چنین اظهار نظر کرد که دو کانتینر طلا در گمرک خرمشهر است و هنوز تخلیه نشده اند و می بایست آنها را به تهران و بانک مرکزی بفرستند ولی منتقل نشده اند این کانتینرها در قسمت غربی گمرک خرمشهر قرار دارند و رنگشان نیز زرد کم رنگ است.
*«نقدوبررسی“دوئل”دردانشگاه تهران» احمدرضا درویش: من نگران گلوله های داخلی هستم
*احمدرضادرویش، با «دوئل» بار دیگر از دفاع مقدس می گوید
او با اطمینان کامل می اظهار داشت که آنها پر از طلا هستند. من با ستوان دستگردی که رسته مهندسی داشت و مختصری هم به کار تخریب وارد بود مقداری فتیله انفجاری و مقداری خرج خمیری C و مقداری چاشنی به همراه یک قبضه «تفنگ ۱۰۶ » با رانندگی سرباز وظیفه «بزرگی» مهیا کردیم و به سمت گمرک خرمشهر حرکت کردیم. موقع حرکت دستورات لازم را به ستوان رختدار و استوار کابلی برای وضع موجود دادم.
عراقی ها در پایین گمرک با نیروی تکاوران دریایی درگیر بودند. من از درب شرقی وارد گمرک شدم. وقتی وارد شدم کمی که جلو رفتم دیدم تا چشم کار می کند ماشین های سواری تویوتا پارک شده است و در سمت چپ آنها تعداد زیادی تریلر وایت سفید که فقط کلگی آنها موجود بود دیده می شد. این ماشین های سواری و باری سه ماه پیش به گمرک خرمشهر رسیده بودند و هنوز تخلیه نشده بودند. به قسمت غرب گمرک آمدم پر از کانتینر بود. کانتینرها در قسمت غربی در چند قسمت ردیف شده بودند و تعداد زیادی از آنها به رنگ زرد بود. از قبضه ۱۰۶ پیاده شدم و با ستوان دستگردی آغاز به خرج گذاری و فتیله گذاری کردیم.
به این شکل درب ها و قفل های زیادی را منفجر و باز کردیم. همه پر از وسایل بودند، ولی از طلا خبری نبود. کانتینرهای زرد بسیار زیاد بودند و قادر به باز کردن همه نبودیم چون وقت این کار را هم نداشتیم. وقت زیادی هدر دادیم ولی نتیجه ای نگرفتیم و کانتینر طلا پیدا نشد. عراقی ها به قسمت غربی گمرک نزدیک شده بودند و قسمت درب شرقی را زیر آتش گرفته بودند و دیگر رفت و آمد از آنجا غیرممکن شده بود. راه خروج بطور کلی بسته بود و نمی دانستم چطور از آنجا خارج شوم. مجبور شدم با تفنگ ۱۰۶ قسمتی از دیوار گمرک را منهدم کنم. من و ستوان دستگردی و راننده از آنجا خارج شدیم و به سرعت خودرا به ستوان رختدار و سرگروهبان کابلی رساندیم. البته دست خالی!
وقتی برگشتم، ستوان زارعیان و ستوان علیلو در مرکز بودند. در این فکر بودیم که چاره ای بیابیم تا موقعیت خودرا در دژ حفظ نماییم. قرار را گذاشتیم و به این نتیجه رسیدیم که من به اتفاق ستوان علیلو و ستوان زارع به نخلستان های دشت شلمچه برویم و وضعیت عراقی ها را بررسی نماییم. همین طور قرار شد برای این ماموریت من به اتفاق ستوان زارعیان هر کدام با چند قبضه تفنگ ۱۰۶ برای شناسایی برویم و ستوان علیلو و ستوان قدیمی و استوار کابلی تا پل نو ما را همراهی کنند تا در صورتیکه برای ما و پرسنل ما اتفاقی افتاد.آنها موقعیت پل نو را تثبیت کنند و در آنجا مقاومت کنند.
مهمات کافی روی خودرو ها سوار کردیم و با سه قبضه تفنگ ۱۰۶ راه افتادیم. هدف ما بیشتر شناسایی و اطلاع از نیروهای عراقی و در صورت امکان بر هم زدن آرایش و آسایش آنها بود. به پل نو آمدیم و از آنجا به نخلستان رفتیم. هر سه قبضه تفنگ ۱۰۶، ۲۰۰ الی ۳۰۰ متر با هم فاصله داشتند. حدود ۶۰۰ الی ۷۰۰ متر از پل نو دور شده بودیم که عراقی ها متوجه حضور ما شدند و آغاز به تیراندازی کردند. با تانک های عراقی درگیر شدیم و در شروع کار سه دستگاه تانک عراقی را زدیم و آتش گرفت. فاصله ستوان زارعیان با من و علیلو بیشتر شده بود متوجه شدم ستوان زارعیان لابه لای تانکها پیش می رود و به راست و چپ تیراندازی می کند. ستوان علیلو با بیسیم آگاهی داد که ستوان زارع را نمی بینم. گفتم تانک های سمت چپ را نگاه کن. آنها از پشت ضربه دیده اند و درحال سوختن هستند. آنها را زارعیان زده است. سریع بیا تا به او برسیم در غیر این صورت امکان اسیر شدن وی وجود دارد. جلوی ما چهار تانک بود. من و ستوان علیلو با آتش و مانور آنها را زدیم و تانک ها آتش گرفتند. از کنار تانک های سوخته عبور کردیم و درست در سمت زارعیان قرار گرفتیم.
زارعیان مثل شیرژیان پرتحرک شده بود. مرتب جولان می داد و تانک ها و نفربرها را می زد. حدود ۱۰ الی ۱۱ تانک در سمت راست بودند. زارعیان در بیسیم اظهار داشت: «سمت راست را نگاه کنید تانک ها فرار می کنند و عقب نشینی کرده اند.» هر سه به خود می بالیدیم. سربازان راننده جیپ ها با ویراژ و فرار و گریز حماسه آفریدند. دود و آتش منطقه را در بر گرفته بود. ستوان رختدار بوسیله بی سیم وضعیت ما را جویا شد اظهار داشت: «جناب سروان ابازی ما سوختن تانک و نفربرها را از پل نو می بینیم و به شما فرماندهان افتخار می نماییم آیا به کمک نیاز دارید؟» گفتم: «نه آنها فرار کردند و من و ستوان زارعیان و ستوان علیلو داریم برمی گردیم.»
منبع: lebasdooni.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب