گزارش لباس دونی؛
فروشگاه زیرزمینی به وسعت جنس های ارزان قاچاق
به گزارش لباس دونی، این روزها اگر به اصطلاح شهروند مترویی باشید، در ساعات بامداد که زمان اوج تردد کارمندان است، عرضه جنس های ارزان قاچاق بسیار به چشم تان می آید.
خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: این روزها اگر به اصطلاح شهروند مترویی باشید، در ساعات بامداد که اوج تردد کارمندان است، عرضه جنس های ارزان قاچاق بخصوص در صنعت پوشاک بسیار مشاهده می شود. لباس هایی که با کمترین قیمت و به اصطلاح پول تنقلات روزانه یک کودک هم نمی گردد، در واگن های مترو برای مسافران مترو بخصوص خانم ها عرضه می شود.
براساس مشاهدات عینی، چند گروه هستند که بیشتر اوقات در ساعت بامداد که اوج تردد کارمندان بخصوص بانوان است، با عرضه لباس های قاچاق و زیرقیمت توانسته اند مشتریانی را به دنبال خود بکشند. شاید حیرت انگیز باشد اما شومیزهایی که در بازار حداقل به قیمت ۳۰۰ هزار تومان به فروش می رسد، در بین اجناس آنها حتی میتوان با ۵۰ هزار تومان خرید.
البته کیفیت این لباس ها بشدت ضعیف است اما به علت مشکلات اقتصادی، گاهی شاهد می باشیم که بعضی از مسافران مترو، بخصوص بانوان مشتریان پروپاقرص این فروشندگان می شوند. فروشندگانی که با لباس های رنگارنگ و با عنایت به نیازهای مشتریان شأن در کمترین قیمت اجناس ارزانقیمت خویش را عرضه می کنند.
هر روز حجم عجیبی از پوشاک با شگردهای متعدد درحال ورود به کشور است. شواهد حاکی می باشد میزان قاچاق پوشاک به پیش از سال ۹۶ برگشته است. مثلا علاوه بر اجناس ترکیه ای، پوشاک بنگلادشی هم در تناژ بالا و ابعاد بسیار گسترده به کشور وارد می شود.
البته بارها خبرنگار مهر در مورد لباس های قاچاق و عرضه آن در مراکز عمومی همچون مترو با امامی رئیس کارگروه ساماندهی مد و لباس صحبت شده است که او دلیل این امر را عدم همکاریهای بین سازمانی می داند که به نظر می آید ستاد مبارزه با قاچاق کالا همکاری لازم را با کارگروه ساماندهی مد و لباس ندارد که اگر این همکاری ها حاصل می شد، اینچنین شاهد عرضه آزاد لباس های قاچاق در داخل واگن های مترو بودیم.
شاید در نگاه اول این پرسش برای مان ایجاد شود که عرضه لباس های قاچاق با قیمت ارزان چه سودی می تواند برای فروشنده مترو داشته باشد؟ که یکی از مسافران مترو که چند سالی می شود فارغ التحصیل شده است، از مبحث رساله اش که با مبحث مشکلات صنعت پوشاک بود، اظهار داشت: در پشت صحنه این ماجرا اتفاقات عجیب و غریبی است و فروشندگان لباس های قاچاق مقصر این ماجراها نیستند بلکه در پشت صحنه این اتفاقات، افرادی هستند که لباس های بسیاری را با گونی از آن سوی مرزها و بیشتر از بنگلادش و اندونزی وارد کشور می کنند و زمانی که این لباس ها وارد کشور شد، با گروه هایی از افراد، تقسیم بندی های خویش را انجام می دهند و در نهایت تعدادی لباس ها بین فروشندگان تقسیم می شود که بعضی از این فروشندگان آن لباس ها را در مترو، برخی دیگر در اماکن عمومی و تعداد بسیاری هم در مغازه های مختلف شهر به فروش می رسانند.
بخشی از صحبت های این مسافر مترو کاملاً مشهود است و این چنین مغازه هایی را می توانیم در نقاط مختلف شهر تهران از شرق تا غرب و از شمال تا جنوب و حتی در مزون های بسیار ویژه بانوان مشاهده نماییم. البته قیمت های لباس های قاچاق با اتیکت های تقلبی و به اسم لباس های ترک در مزون ها به فروش می رسد اما عموماً این لباس ها در مترو بدون هیچ اتیکتی با کمترین قیمت فروخته می شود.
مسافر دیگری از مترو وارد بحث می شود و عنوان می کند که انصافاً قیمت های این لباس ها بسیار پایین است و اگر او می خواست همین مدل را با همین کیفیت از بیرون تهیه نماید، باید هزینه چند برابری را پرداخت می کرد. او می گوید شماره این فروشنده را در موبایلش ذخیره کرده و بیشتر اوقات جنس های مورد نظرش را درخواست می کند. فروشنده هم طبق زمانی که با او هماهنگ می کند، جنس را به او می رساند. این مسافر اعتقاد دارد خیلی از مسافران مترو، مشتری همیشگی این فروشندگان هستند.
فروشنده در وسط واگن ایستاده بود و به تبلیغ فروش لباس ها می پرداخت. چند قدم به او نزدیک شدم تا بیشتر در این خصوص صحبت کنم. او اظهار داشت که لباس ها را یکی از دوستانش برایش می آورد و دوستش هم از دوست همسرش این لباس ها را می آورد و دقیقا فرد اصلی را نمی شناسد.
او در ادامه صحبت هایش اظهار داشت: برای من فرقی نمی کند که لباس ها از کجا می آید، همین که لباس ها را با کمترین قیمت در اختیار بانوان و آن هم در شرایط سخت اقتصادی امروز قرار می دهم، برایم کافیست.
زمانی که به او توضیح دادم که لباس ها قاچاق است و این لباس های قاچاق با فرهنگ کشورمان تطابق ندارد، لبخند تمسخرآمیزی به من زد و اظهار داشت: خانم دلت خوش است. کدام فرهنگ. این روزها مردم در فشار اقتصادی هستند و برای شأن فرقی نمی کند که چه لباسی بر تن داشته باشند. بخصوص بانوان کارمند که بیشتر حقوق خویش را صرف قسط ها و گیر و گورهای زندگی شأن می کنند.
از آن سوی صحبت های یکی دیگر از مسافران توجهم را جلب کرد. او اظهار داشت که مسؤلان و متولیان این امر باید در این عرصه جدی تر از گذشته وارد شوند.
البته پیش از این خبرنگار مهر با امامی رئیس کارگروه ساماندهی مد و لباس چندین مرتبه در مورد عرضه لباس های قاچاق مصاحبه کرده و او هر بار از عدم هماهنگی میان سازمان ها و ارگان ها در جلسات شورای کارگروه سامانه مد و لباس سخن گفت.
این میان نباید نقش فروشگاه های مجازی یا آنلاین شاپ ها در عرضه پوشاک قاچاق را فراموش کنیم؛ چونکه در سالهای اخیر درگاه ها و فروشگاه های آنلاین و مزون های زیرزمینی همه با استفاده از مکانیزم های بانکی درحال فروش کالای قاچاق هستند و هیچ نظارتی بر این فروش ها وجود ندارد. سایت ها یا صفحات مجازی کالاهای ترکیه ای را تبلیغ می کنند، سفارش می گیرند و ۳روز بعد کالا را در تهران به مشتری تحویل می دهند. کالا در حجم و ابعاد گسترده ای بین ۲ کشور درحال جابه جایی است و گسترش عجیب پروازها از تهران به ترکیه که روزانه بیشتر از ۱۰۰ پرواز بین این دو کشور برقرار است و بین ۶۰ تا ۷۰ پرواز روزانه از تهران فقط به مقصد استانبول صورت می گیرد، شرایط بسیار خوبی را مهیا کرده و اگر هر مسافر فقط ۵ کیلوگرم لباس با خود بیاورد، عدد عجیب و غریبی از واردات پوشاک فقط به صورت مسافری داریم.
به نظر می رسد ستاد مبارزه با قاچاق کالا باید هماهنگی بیشتری با سازمان ها و نهادهایی همچون کارگروه ساماندهی مد و لباس داشته باشد. این روزها شاهد عرضه لباس های قاچاق در سطح شهر و کشور هستیم. گاهی هم مغازه دارها و مزون داران با قرار دادن اتیکت های تقلبی روی لباس های قاچاق، آنرا به جای لباس ترک به مردم می فروشند.
منبع: lebasdooni.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب