دیدگاهی درباره كلاس های آنلاین تئاتر و خودكشی پسربچه بوشهری
به گزارش لباس دونی شاید برای ما بزرگسالان باوركردنی نباشد كه كودكان هم مرگ اندیش هستند و در مقاطعی از زندگی، به نابودی خود و دیگران فكر می كنند. از طرفی این نكته هم شاید به همان اندازه غیر قابل باور باشد كه انجام فعالیتهای فیزیكی مانند تاتر و ورزش و حركت میتواند تفكرات مرگ را كاهش داده و غریزه ی زندگی را به جریان اندازد.
به گزارش لباس دونی به نقل از ایسنا، هرچند تئاتر هنوز در کشور ما بعنوان مقوله ای کمک آموزشی که می تواند بر رشد مهارت های زندگی در کودکان و نوجوان اثرگذار باشد، چندان شناخته نشده، با این وجود خانواده هایی هستند که از این هنر بعنوان ابزاری تربیتی بهره می برند. اما کرونا این امکان را هم مانند خیلی از امور زندگی مان گرفتار محدودیت و اختلال کرده است و هم اکنون خیلی از آموزشگاه ها و کلاس های تئاتر کودکان و نوجوانان تعطیل شده اند.
از طرفی ماندن کودکان و نوجوانان در خانه باعث بی حوصلگی و کسالت آنان می شود و وضع موجود، شرایط دشواری پیش روی خانواده ها قرار داده است.
با همه اینها جست و جویی نه چندان دقیق در فضای مجازی نشان داده است که بعضی از هنرمندان و مربیان تئاتر کودک و نوجوان، دوره های آموزشی خویش را به این فضا منتقل کرده اند و هم اکنون چند کلاس مجازی تئاتر برای کودکان در حال برگزاری است ولی اثرگذاری و مفید بودن این کلاس ها، موضوعی است که شاید خانواده های زیادی درباره آن تردید داشته باشند.
اما نسیم قدسی، مشاور و روان درمان گر، اعتقاد دارد حتی کلاس های آنلاین هم می تواند در کاهش اضطراب کودکان در دوران کرونایی موثر باشد.
او در این حوزه به ایسنا می گوید: اصولا فعالیتهای فیزیکی ارتباط مستقیمی با کاهش سطح اضطراب کودکان دارد چونکه با انجام فعالیت بدنی، میزان دو هورمون سروتونین و دوپامین افزوده می شود. با بالا رفتن این دو هورمون، هورمون کورتیزول که سبب اضطراب می شود، کاسته می شود.
او اضافه می کند: انجام فعالیتهایی مانند تئاتر به واسطه پدید آمدن این اتفاقات در سطح فیزیکی، نشاط آور است.
این مشاور خاطرنشان می کند: کودکان در مقایسه با نوجوان و بزرگسالان عینی تر هستند یعنی همه چیز را باید به صورت عینی ببینند و لمس کنند و تفکرشان در مقایسه با نوجوان کمتر انتزاعی است. بنابراین تئاتر بعنوان یک فعالیت فیزیکی، می تواند به آنان عینیت بیشتر و درکی بهتر ببخشد.
به قول او، اجرای تئاتر و بازی در یک سری نقش ها می تواند در جهت تخلیه روانی کودکان موثر باشد و به آنان کمک نماید تا احساسات و عواطف خویش را بیشتر بروز دهند و فشار عصبی، ترس و اضطراب را در آنان می کاهد.
قدسی در پاسخ به این پرسش که کودکی مانند سید محمد موسوی زاده ـ کودک 11 ساله بوشهری که چندی قبل خبر خودکشی شوکه کننده اش به علت نداشتن تبلت در رسانه ها منتشر گردید ـ اگر از تئاتر بهره مند بود، آیا می شد امید داشت که دست به آن خودکشی غم انگیز نمی زد؟ توضیح می دهد: در کودکان هم تفکر به مرگ و نابودی وجود دارد ولی انجام فعالیتهای هنری بخصوص فعالیتهایی مانند تئاتر که با تحرک همراه هستند، تمایلات و تفکرات و اقدامات در ارتباط با خودکشی که بخشی از آن نشات گرفته از احساس یا اختلال افسردگی است و بخشی از آن الگو برداری های کودکانه از محیط مثلا کارتون ها است، را کم کند.
او درباره ی تأثیر کلاس های آنلاین هم می گوید: ارتباط، به هر شکلی می تواند تاثیرات خاص خویش را داشته باشد. هرچند کلاس آنلاین، ارتباط مجازی است و امکان دارد تمام سطوح عاطفی کودکان را پوشش ندهد چونکه در ارتباط مجازی، لمس فیزیکی به حداقل می رسد ولی همین ارتباط مجازی هم می تواند قسمت کوچکی از نیاز اجتماعی کودکان را تأمین کند.
قدسی با تشریح هرم مازلو اضافه می کند: هرم مازلو با نیازهای فیزیولوژیکی ما شروع می شود. بودن در جمع و احساس تعلق هم یکی از همین نیازهاست که در دوران کرونا کاهش پیدا کرده است ولی از راه ارتباط مجازی می توان بخش کوچکی از این نیازها را برآورده کرد.
او تشریح می کند: کودکانی که بیشتر در معرض ارتباطات سالم هستند، شامل ارتباط مجازی و غیرمجازی، می توانند احساس امنیت، تعلق داشتن، دوست داشتن و دوست داشته شدن، پذیرفتن و مورد پذیرش قرار گرفتن و... را تجربه کنند. در چنین کودکانی احتمال انجام رفتارهای پرخطر، کمتر است.
این روان درمان گر خاطرنشان می کند: در یک ارتباط سالم کودکان احساس می کنند نیازهایشان توسط یک مرجع قدرت مهم و حمایت گر مهربان و قاطع برآورده می شود. هر چه بیشتر از این نظر اطمینان داشته باشند، کمتر گرفتار اضطراب و وسواس می شوند و کمتر دست به رفتارهای نابهنجار می زنند.
قدسی، معلم ها را یکی از شخصیت های مهم زندگی کودکانی می داند که به مدرسه می روند و اضافه می کند: معلمان، کادر مدرسه یا یک معلم خاص می توانند شخصیت های مهمی در زندگی کودک باشند. حتی اگر ارتباط به صورت مجازی باشد.
او ادامه می دهد: کودکانی که در دوران کرونا به برنامه های هنری خارج از مدرسه دسترسی داشته اند، از سطح بهداشت روانی بالاتری برخوردار بوده اند. چونکه حضور در گروه هم سالان، حتی در یک ارتباط مجازی هم می تواند سبب یادگیری و الگوبرداری کودکان از یکدیگر شود.
این مشاور یادآوری می کند: کودکان در خلال این ارتباط مجازی متوجه می شوند که خودشان تنها کسانی نیستند که در خانه تنها مانده اند بلکه دیگر هم سالان شان هم وضعیت مشابهی دارند و همین همنوایی با جمع، بخشی از استرس روانی و بدنی آنان را کم می کند.
قدسی با ابراز تاسف از خودکشی پسربچه بوشهری ادامه می دهد: فرضیات بسیاری درباره خودکشی کودک بوشهری وجود دارد. شاید کودک از اختلالات روانی پنهان، رنج می برده و شاید مشکلاتی در روابط بین فردی با خانواده و اطرافیان داشته است و یا شاید فکر می کرده مرجع یا مراجع قدرت مهم زندگی اش نیازهای او را تأمین نکرده اند و امکان دارد تحت تأثیر محیط بیرون، در معرض خبرهای صدمه زا قرار گرفته و از آنها الگوبرداری کرده باشد.
او یادآوری می کند: یکی از اشکالات آموزش و پرورش ما کم توجهی به همه ابعاد فکری و روانی کودکان و نوجوان است در صورتی که اگر در مدارس فعالیتهایی مانند تئاتر و موسیقی جدی گرفته می شد، کودکان و نوجوان کمتر در معرض صدمه قرار می گرفتند. کودکان حق دارند هم در بعد شناخت و هم در بعد عاطفه به یک میزان رشد داشته باشند اما متاسفانه زیرساخت های آموزش و پرورش ما چنین تعریفی از کودک ندارد.
نسیم قدسی در انتها توضیح می دهد: کلاس تئاتر حتی به صورت مجازی هم می تواند به تخلیه روانی و بدنی کودکان کمک نماید ولی متاسفانه سیاست های آموزش و پرورش، کودکان را به سمت رشد عاطفی نمی برد و آنان را بیشتر به سمت رشد منطقی هدایت می کند در صورتی که در یک جامعه سالم، هر دو این جنبه ها باید برابر هم رشد کنند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب