عبدالرضا اكبری:
به مبحث دفاع مقدس ساده انگارانه نگاه می نماییم
بازیگر سینما عقیده دارد: صرف نظر از استثنائات و كارهای قابل دفاعی كه در حوزه‌ی دفاع مقدس در این سال ها ساخته شده، متاسفانه مقداری راحت طلب شده ایم و به این مورد ساده انگارانه نگاه می نماییم.
عبدالرضا اکبری بازیگر سینما و تلویزیون که سابقه بازی در نقش های گوناگونی از آثار سینمای دفاع مقدس را دارد، در گفتگو با خبرنگار ایرنا و با اشاره به کیفیت آثار تولیدشده در این عرصه طی ۴۰ سال گذشته، بیان نمود: سینمای دفاع مقدس یا سینمایی که پیرامون مبحث جنگ حرف می زد یک فراز داشت و آن درست در همان دوران جنگ بود که شدت گرفت.
وی ادامه داد: بعد از آن دوره، این سینما در مدلها و تیپ ها و ژانرهای مختلف کار می شد تا این که به شکل کمدی آن رسیدیم که برخی موضوعات کمدی را در این عرصه محوریت قرار دارند؛ فیلم هایی مانند لیلی با من است و اخراجی ها که نگاه طنز به این مورد داشتند.
اکبری خاطرنشان کرد: در کنار موضوعات مذکور البته طی این سال ها کسانی هم به گیشه نگاه داشتند و قصه های جنگ را با خروجی های سینمایی اکشن و هیجانی و زدوخورد مطرح می کردند.
در نهایت گذشته از این شکل اغراق آمیز زد و خورد و پیروزی های بزرگ و شکست دشمن شکل طنز که بعدها عنوان شد، آن زمان یعنی در زمان جنگ، فیلم ها و تولیدات سینمایی بیشتر طرفدار داشت و تماشاچی را با خودش همراه می کرد؛ آن هم با انواع و اقسام قصه های مختلف و تیپ های متفاوتی که جنگ را مطرح می ساختند.
بازیگر فیلم های سینمایی کانی مانگا (سیف الله داد، ۱۳۶۶) و آخرین پرواز (احمدرضا درویش، ۱۳۶۸)، تصریح کرد: در کنار تمام تولیدات جنگ طی ۴۰ سال گذشته، فیلم های معناگرایی هم وجود داشت؛ یعنی فیلم هایی که در فضای جنگ بود، ولی مفهومی خاص داشت، یا فیلم های اجتماعی که توسط بچه هایی ساخته شد که به جنگ رفته بودند و جبهه را دیده بودند و به قصه های اجتماعی و زندگی اجتماعی آنها پرداخت؛ فیلم هایی مانند پناهنده، سرعت و هیوا ازاین دست هستند.
سینمای جنگ مرد میدان می خواهد
اکبری در اشاره به دشواری های ساخت فیلم هایی با مضمون جنگ، افزود: اما پس ازآن (بعد از دوران جنگ) این سینما افت کرد و تک وتوک کارهایی داریم که در این حوزه کار می شوند.
وی اضافه کرد: علت کم کاری در این عرصه شاید این است که تولید فیلم های در رابطه با جنگ و دوره دفاع مقدس، سرمایه و زمان و هماهنگی های زیادی می طلبد و بسیاری سازمان ها و نهادها به علت تجهیزاتی که دارند باید کمک کنند فیلم جنگی شکل بگیرد.
ضمن این که آدم هایی (کارگردان هایی) که در این عرصه کار می کردند و این حوزه را بلد و مرد این میدان بودند (سینمای جنگ مرد میدان می خواهد) به تدریج فاصله گرفتند، کم و دور شدند یا از میان ما رفتند؛ آدم هایی مانند رسول ملی قلی پور یا سیف الله داد. درنتیجه شاهد می باشیم که این فیلم ها امروز کمتر ساخته می شوند.
بازیگر فیلم سینمایی پناهنده (رسول ملی قلی پور ۱۳۷۲) خاطرنشان کرد: این در شرایطی است که در دنیا به مسائل جنگشان می پردازند و موضوعاتی را از جنگ استخراج می کنند که بسیار دیدنی است؛ یعنی هم جذاب است و هم بیننده را می کشاند؛ ضمن این که اخیراً در دنیا تولید فیلم های سینمایی پرداخت های بسیار متفاوتی پیداکرده اند و موضوعات تازه و بکری را استخراج می کنند که ما خیلی کم از آنها حرف می زنیم.
امروز ازنظر ادبیات نمایشی در سینما گرفتار کمبود شده ایم؛ یعنی در تولیدات کمتر به نقش و جایگاه ادبیات توجه می شود؛ در صورتیکه اگر قصه ها و فیلم نامه هایی که ساخته می شوند به این نکته مهم توجه نمایند که رعایت اصول نمایشنامه نویسی و فیلم نامه نویسی و محکم و استخوان داربودن یک داستان، موفقیت درخوری را به ارمغان می آورد، می توانیم خروجی های بهتری را متصور شویم.
وی اضافه کرد: ضمن این که در پرداخت داستان باید از شیوه های مرسوم و روزمره ای که دیگر عادی شده و نمایش آن جذابیتی ندارد، فاصله بگیریم و در بهره گیری از تکنیک ها و استفاده از فناوری های نوین به روز باشیم.
خلاقیت گمشده ما است
بازیگر فیلم سینمایی اخراجی های۱ (مسعود ده نمکی، ۱۳۸۵)، در تشریح وضع موجود خاطرنشان کرد: خلا موارد مذکور سبب شده خیلی از نویسندگان ما چه در داستان های خانوادگی و چه در سایر حوزه ها و در موضوعات اجتماعی و جنگی صرفا رونویسی کنند و کمتر به سراغ خلاقیت در تولید اثر بروند؛ در نتیجه عنصر خلاقیت گمشده ماست.
وی اضافه کرد: ما مبحث و قصه تازه نداریم و متأسفانه برای پرداخت به آن وقت گذاشته نمی شود؛ چونکه همه دنبال این هستند که سریع اثرشان را تبدیل به پول سازند و بنابراین در کوتاه ترین زمان ممکن قصه ای را می نویسند که آن هم برگرفته از همین آثاری است که ما ساخته ایم یا دیگران ساخته اند؛ زمانی هم که فیلمی را می سازند در پرداخت آن قدری که باید سرمایه گذاری شود، نمی گردد که آدم های قوی و متخصص را در جایگاه های خودشان قرار دهند.
صرف نظر از استثنائات و کارهای قابل دفاعی که در حوزه دفاع مقدس ساخته شده است باید گفت متاسفانه مقداری راحت طلب شده ایم و به این مورد ساده انگارانه نگاه می نماییم.
اکبری در پایان و در پاسخ به این سؤال که در میان آثار دفاع مقدس در کارنامه‌ی هنری خود به کدام یک بیشتر از سایرین علاقه مند است، اظهار داشت: فیلم های کانی مانگا، پناهنده و سرعت همچون آثار جنگی من در حوزه دفاع مقدس بوده است؛ اما به علت این که در فیلم اخراجی های۱ نقش سرهنگی را بازی می کردم که بسیار متفاوت از نقش من در فیلم هایی چون پناهنده و سرعت بود، این فیلم و این نقش را بیشتر از سایر کارهایم دوست دارم.
۵ دهه فعالیت هنری
عبدالرضا اکبری (متولد ۱۳۳۲) بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینما است که فعالیت هنری خویش را تئاتر در سال ۱۳۴۷ در تلویزیون در سال ۱۳۶۰ شروع کرد. نخستین تجربه حضور سینمایی اکبری به بازی در فیلم زندان دوله تو به کارگردانی رحیم رحیمی پور و در سن ۳۱ سالگی بازمی گردد.
جدال در تاسوکی ۱۳۶۵، بی پناه ۱۳۶۵، اتاق یک ۱۳۶۵، مکافات ۱۳۶۶، کانی مانگا ۱۳۶۶، فانی ۱۳۶۸، صنوبرهای سوزان ۱۳۶۸، مزد ترس ۱۳۷۱، زیر سایه کنار۱۳۷۲، روز شیطان۱۳۷۳، ساغر۱۳۷۶، دختری با کفش های کتانی۱۳۷۷، ایستگاه بهشت۱۳۸۵، لبخند خدا ۱۳۹۲ همچون آثار سینمایی در کانامه‌ی هنری اکبری است.
ضمن این که وی سابقه‌ی بازی در مجموعه های تلویزیونی گوناگونی همچون پیروفا ۱۳۶۴، بیدارن ۱۳۶۹، لبخند زندگی ۱۳۷۲، پهلوانان نمی میرند ۱۳۷۴، بازگشت به خانه ۱۳۷۵، تولدی دیگر ۱۳۷۷، پرونده های مجهول ۱۳۸۰، راز ققنوس ۱۳۸۴، اغما ۱۳۸۶، خون بها ۱۳۸۹، شوق پرواز ۱۳۹۱، معمای شاه ۱۳۹۴ و آنام ۱۳۹۶ را دارد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب