در نشست خبری فیلم بی حسی موضعی مطرح شد:
چراغ سینماها باید روشن بماند
به گزارش لباس دونی عوامل فیلم «بی حسی موضعی»، هدف از اكران فیلم خود در ایام انتشار كرونا را كمك به روشن نگه داشتن چراغ سینماها عنوان كردند كه باید كورسویی برای تمام فعالان این حرفه باشد.
نشست خبری فیلم بی حسی موضعی با حضور کارگردان و عوامل فیلم، شامگاه سه شنبه (۲۵ شهریور) در موزه سینما برگزار گردید. در ابتدای این نشست با حضور حسین مهکام (نویسنده و کارگردان)، حبیب رضایی (تهیه کننده و بازیگر) و تعدادی از بازیگران این فیلم شامل باران کوثری، سهیل مستجابیان، محمد بحرانی و حبیب اسماعیلی، رضایی فیلم را مدیون ایفای نقش متفاوت توسط باران کوثری دانست.
در ادامه حسین مهکام روند ساخت این فیلم را این گونه تشریح کرد: اسم این فیلم ابتدا قلاده سگ شکاری و فیلم نامه ای بود که سال ۹۱ نوشته بودم و تصمیم داشتم نخستین فیلم سینمایی من باشد اما هیچ تهیه کننده و سرمایه گذاری پای این فیلم نیامد، چونکه عقیده داشتند فیلم زیاد از حد روشنفکری است. بعد از ساخت سومین فیلم خود، تصمیم گرفتم این فیلم را بسازم و همسرم که تدوینگر این فیلم هم بود، پیشنهاد کار با حبیب رضایی را مطرح کرد؛ در بازنویسی فیلم اسم فیلم را عوض کردم و با عنایت به مضمون داستان و معناباختگی که در ذهن من بود و تطبیق آن با شرایط اجتماعی، احساس کردم بی حسی می تواند عنوان جذابی باشد و بعد هم موضعی را به آن اضافه کردم.
وی در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران در خصوص این که اگر امروز فیلم را می ساخت چه خروجی برای آن متصور بود، اظهار داشت: اگر امروز هم این فیلم را می ساختم باز هم به همین شکل می ساختم.
پس از آن حبیب رضایی اظهار داشت: ابتدا قرار نبود من تهیه کننده باشم و قرار بود در آن بازی کنم و فیلم نامه به نظرم آن قدر خوب بود که بلافاصله پذیرفتم همچنان که به همه کسانی که پیشنهاد دادیم، به سرعت پذیرفتند و کار ما از این منظر راحت بود.
وی افزود: قرار بود کسانی دیگر تهیه کننده باشند که نشد و بعد از تأیید سرمایه گذار کار، من کار تهیه کنندگی را که مدت ها به دنبال آن بودم، پذیرفتم؛ در ابتدا تا حدی برایم سخت بود چونکه تصمیم داشتم در نخستین کاری که تهیه کنندگی را به عهده می گیرم، بازی نکنم و پس ازآن در کارهایم بازی کنم که این اتفاق نیفتاد به این مفهوم که در نخستین کارم بعنوان تهیه کننده، بازیگر هم بودم و البته نقش خودم را هم دوست داشتم.
رضایی تصریح کرد: این فیلم شب های سرد زمستان و پاییزی را داشت و با همکاری دوستان محقق شد و برای ما محصول خوشایندی است؛ بی حسی موضعی دو سال پیش ساخته شد و قرعه به اکران آن در این روزها افتاد و دلیل ما برای این اکران آن هم در این زمان که اساسا شرایط خوبی نیست، به این علت است که معتقدیم چراغ سینماها باید روشن بماند چونکه هزاران نفر از این کار سینما روزی شان می چرخد.
مهکام در پاسخ به این پرسش که منظور وی از فضای روشنفکری این فیلم چه بوده و اساسا چه هدفی را دنبال کرده است اظهار داشت: تعبیر خاصی از این واژه ندارم؛ ما در وضعیتی کار می نماییم و می اندیشیم که این محصول فکر من در آن مقطع زمانی بوده است که به آن معتقدم و بخشی از داستان به دغدغه های ذهنی شخصی من و بخشی به رخدادهای اجتماعی بازمی گردد که جایی مجاب می شوید آنها را به نشانه هایی تعریف کرده و به نمایش دربیاورید.
در ادامه حبیب رضایی در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران که از نقش محمدصادق رنج کشان بعنوان تهیه کننده‌ی بسیاری آثار دوسال اخیر یاد کرد و پرسید «تکلیف سینما بدون او چیست، چونکه اغلب فیلم ها را وی در این سینما سرمایه گذاری می نماید، خاطرنشان کرد: در سینما، سرمایه گذاران دولتی را داریم که تنها بخش ناچیزی از سرمایه شان برمی گردد و نگران هم نیستند یا سرمایه گذارانی فصلی داریم که مدتی هستند و بعد نیست می شوند؛ اما رنج کشان نگاه مستدلی دارد و کارهایی را که دیگران تمایلی ندارند بر عهده می گیرد.
سینما از ذات زندگی می آید
رضایی در پاسخ به این سؤال که بین بازیگری و تهیه کنندگی کدام یک برایش در اولویت است، تصریح کرد: بطور قطع بازیگری نخستین بهانه نفس کشیدنم است اما همان شوقی که در بازیگری دارم را در عرصه های دیگر سینما دارم.
وی تصریح کرد: همه ارکان زندگی، امروز به قبل و پس از کرونا تقسیم شده است و سینما هم از این مورد مستثنا نیست. ما دائم فکر می نماییم در این ایام چطور می شود فیلم ساخت و برای مردم کار کرد اما بهرحال راه پیدا می شود؛ چونکه سینما از ذات زندگی می آید و زندگی هم همیشه راه خودش را پیدا می کند.
سهیل مستجابیان هم در پاسخ به حواشی پس از حضورش در این فیلم اظهار داشت: این فیلم نخستین تجربه سینمایی بلند من و یک درس بازیگری برایم بود؛ وقتی فیلم نامه را خواندم متوجه شدم جهان بینی آن فراتر از تمام چیزهایی بود که خوانده بودم و پذیرفتم؛ حضور در این کار هم درس بازیگری و هم بزرگ تر از آن، درس منش برای من بود. ضمن این که در این کار نگاه از بالا به هیچ کدام از اعضا نشد.
مهکام در تکمیل صحیت های مستجابیان، اضافه کرد: من تا سه ماه پیش اینستاگرام نداشتم و اساسا ذهنیتی از سهیل هم نداشتم؛ در زمان ساخت فیلم دلم می خواست بازیگر این نقش تابحال جلوی دوربین نیامده باشد و مختصات خاصی داشته باشد در نتیجه سهیل از راه حبیب رضایی به من معرفی شد؛ با این عنوان که یک بازیگر تئاتر در شیراز هست که کارش خوب است و...
وی اضافه کرد: در طول ساخت بی حسی موضعی از اخلاق و بازی درخشان سهیل لذت بردم. ضمن این که در فیلم جدیدم که در حال پیش تولید آن هستم، سهیل نقش اصلی را بازی می کند و بسیار خرسندم چون فکر می کنم او بازیگر بسیار خوبی است.
محمد بحرانی هم بیان نمود: یکی از بحث های همیشگی من و حبیب رضایی فوتبالی بوده است؛ بنابراین زمانی که فیلم برداری فیلم تمام شده بود و تصمیم داشتند صدای یک گزارشگری فوتبالی روی کار باشد که کمی دیوانه بازی هم داشته باشد، با من تماس گرفتند.
وی اضافه کرد: فضای فیلم را برای من تشریح کردند و اجازه ندادند فیلم را ببینم و من بر مبنای مختصاتی که گفت شد، گزارش را گفتم.
رضایی در تکمیل سخنان بحرانی خاطرنشان کرد: وجهه ابزورد فیلم را با اصغر فرهادی مطرح کردیم که وی تایید کرد؛ بعد از مشورت با مهکام به این نتیجه رسیدیم صدای یک گزارشگر فوتبالی که در تمام شهر شنیده می شود می تواند وجهه ابزود فیلم را برجسته سازد؛ نخستین گزینه برای من بحرانی بود که بعد از حضور و توجیه بابت کاری که از او خواستیم یک ساعت پشت میکروفن نشست و بداهه تمام این ها را گفت و ما ماندیم با سختی انتخاب قسمت هایی از گزارش برای فیلم.
در ادامه حسین مهکام در پاسخ به پرسش خبرنگاری که از وی بابت شیوه قاب بندی اثر با عنایت به فیلم نامه پرسید، اظهار داشت: از ابتدا نمی خواستم کسی دیگر این فیلم را بسازد، همچنان که علی مصفا و دیگران هم سفارش می کردند خودم باید آنرا بسازم؛ البته که لحن و قاب بندی فیلم در صورت تغییر کارگردان عوض می شد و من کارگردانی را بازنویسی نوشته ام می دانم.
حبیب اسماعیلی پخش کننده فیلم هم در پاسخ به خبرنگاری که از وی در مورد شرایط حاضر و اکران فیلم پرسید، اظهار داشت: در این شرایط دوست نداریم تجمعی چون این نشست برگزار کنیم؛ چونکه نمی خواهیم کسی گرفتار این بیماری شود اما در تمام دنیا ثابت شده است که فعلاً این شرایط کرونایی ادامه دارد و باید بتوانیم با رعایت شرایط، کار و زندگی خودمان را ادامه دهیم.
وی اضافه کرد: کسی دوست ندارد در این شرایط فیلم خودش را از بین ببرد ولی باید به تمام کسانی که سرمایه سالم وارد این سینما کرده اند، احترام گذارد و نباید آنان را زده کنیم؛ این روزها شرایط بیکاری و وضعیت اقتصادی آن قدر بد است که دوستان قبول کردند این چراغ سینما خاموش نشود و کورسویی از امید باشد.
اسماعیلی خاطرنشان کرد: چرا در این شرایط نباید نهادهای دولتی مانند صداوسیما و شهرداری پشتیبان سینما باشند؟ و چرا باید برای اطلاع رسانی پول های گزافی را برای تیزرهای تبلیغاتی و... بگیرند؟ وقتی شهرداری این همه بیلبورد دارد، چرا نباید به مردم اطلاع بدهیم که درهای سینما باز است؟
اکران آنلاین در ایران با دیگر نقاط دنیا فرق دارد
وی تصریح کرد: چرا در این شرایط به همدیگر کمک نکنیم؟ ما حتی نمی خواهیم فیلم ما را تبلیغ کنند بلکه صرفا به مردم اطلاع دهند سینماها باز هستند آن هم با رعایت شرایط کرونایی که بسیار بیشتر از مترو و رستوران ها اصول بهداشتی را رعایت می کنند و کارکنان و عوامل سینما را حمایت نماییم و چراغ سینما را روشن نگه داریم.
وی در پاسخ به جایگاه اکران آنلاین و احتمال استمرار آن اظهار داشت: این شیوه مدت هاست که در جهان جریان دارد و اکران آنلاین فیلم ها همزمان با حضور آنان روی پرده جایگاه خودش را دارد اما در ایران به سبب بحث قاچاق فیلم این مورد صدمه هایی را وارد می سازد؛ ضمن این که نباید از یاد ببریم صرف سینما در ایران یک موقعیت تفریح به حساب می آید.
حبیب رضایی بعنوان آخرین سخنور این مراسم و در تکمیل سخنان اسماعیلی تصریح کرد: سینما جدا از جامعه نیست و باید باردیگر خودش را بازتعریف کند. امروز اکران آنلاین وارد زندگی خانوادگی شده و تماشای فیلم راحت شده است و این شیوه بهتر از پخش ماهواره ای است که به شدت تحت تأثیر شدت تبلیغات فیلم را به حاشیه می رانند.
وی خاطرنشان کرد: می شود به این بخش اکران آنلاین بعنوان چرخه ای اقتصادی برای ارتباط با مخاطب فکر کرد، ضمن این که شکل تولیدی و سخت افزاری آن در سینما هم باید لحاظ شود و این رسانه می تواند تعریف مجزایی داشته باشد؛ همچنان که در سینمای جهان اقتصاد خودش را دارد.
منبع: lebasdooni.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب