نوشته های كوتاه رضا بابایی دینداری و خردورزی توامان داشت
به گزارش لباس دونی معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با صدور پیامی درگذشت رضا بابایی، نویسنده و ویراستار را تسلیت گفت و نوشت: درگذشت وی خیلی از كسانی را در سوگ نشاند كه در نوشته های كوتاه ولی پربار او دین داری و خردورزی را با هم می دیدند و بهره می گرفتند.
به گزارش روابط عمومی معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، محسن جوادی به دنبال درگذشت رضا بابایی، نویسنده و ویراستار پیام تسلیتی صادر كرد.
در متن این پیام آمده است:
إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ
خبر درگذشت نویسنده متعهد و دردمند مرحوم آقای رضا بابایی علاوه بر خانواده و دوستان نزدیك وی، خیلی از كسانی را در سوگ نشاند كه در نوشته های كوتاه ولی پربار او دین داری و خردورزی را با هم می دیدند و بهره می گرفتند.
این ضایعه بزرگ را به خانواده ارجمند ایشان و هم دوستان و علاقه مندان آن مرحوم تسلیت عرض می نمایم و از خداوند متعال برای آن مرحوم كه از درد و رنج های این جهان رها شد، مغفرت و رحمت الهی و برای خانواده محترم ایشان كه داغدار عزیز خود هستند صبر جمیل مسئلت می نمایم.
استاد رضا بابایی، نویسنده، منتقدادبی و پژوهشگر سرشناس دین و ادبیات، بعد از یك دوره طولانی بیماری سحرگاه دوشنبه ۱۸ فروردین ۱۳۹۹ بر اثر مبتلا شدن به سرطان در قم درگذشت.
پژوهش های وی در حوزه مثنوی معنوی در جامعه ادبی كشور بسیار مهم و اثرگذار بود. از او بعنوان یكی از سرشناس ترین اساتید ادبیات فارسی در حوزه علمیه قم نام می بردند.
وی در طول حیات خود بیشتر از ۲۰ كتاب و افزون بر ۵۰ مقاله در زمینه های دین شناسی، فرهنگی، تاریخی و ادبی به نگارش درآورد. همچون آثار ایشان می توان به مولوی و قرآن، درآمدی بر دین شناسی حافظ، بهتر بنویسیم، خارج از نوبت، آیین قلم، نیایش نامه، اعجاز بیانی قرآن، پیش شرط های پژوهش در علوم دینی، دین و دینداری، محمد برگزیده‌ی خدا، علی پیشوای مؤمنان، پیوند جان و جانان و حكایت خوبان اشاره نمود.
مرحوم استاد بابایی كه در سال ۱۳۴۳ در قم دیده به جهان گشوده، در سن ۵۶ سالگی جان خویش را از دست داد.
آیین نكوداشت استاد رضا بابایی با عنوان «فرزند قلم» پنجم بهمن ماه ۱۳۹۸ با حضور مسؤلان و اهالی قلم در مجتمع ناشران قم برگزار گردید.
در یكی از یادداشت های مرحوم بابایی با عنوان اگر عمری باقی باشد آمده است:
اگر عمری باشد بعد از این هیچ فضیلتی را هم پایه‌ی مهربانی با آدمی زادگان نمی شمارم. اگر عمری باشد كمتر می گویم و می نویسم و بیشتر می شنوم و می خوانم. اگر عمری باشد دیگر هیچ عدالت كوچكی را در هوس رسیدن به عدالت بزرگ تر قربانی نمی كنم. اگر عمری باشد از دین ها تنها مذهب انصاف را برمی گزینم و از فلسفه ها آنرا كه سربه هوا نیست و چشم به راه های زمینی دارد. اگر عمری باشد همچنان برای آزادی و آبادی كشورم می كوشم. اگر عمری باشد خدایی را می پرستم كه جز محراب حیرت، در شاُن او نیست. اگر عمری باشد هر درختی را كه دیدم در آغوش می گیرم؛ هر گلی را می بویم و هر كوهی را بازیگاه می بینم و تنها یك تردید را در دل نگه می دارم: طلوع خورشید زیباتر است یا غروب آن... اگر عمری باشد، قدر دوستان و عزیزانم را بیشتر می دانم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب